Η Ευρώπη φλέγεται κι οι ηγέτες παλεύουν με νεροπίστολα. Ο ρόλος της Ελλάδας και το ορατό ενδεχόμενο πλήρους διάλυσης του ευρώ [ΑΝΑΛΥΣΗ] 
Τα μαντάτα δεν είναι καθόλου καλά για την ευρωζώνη. Είναι κάτι που έχουμε επισημάνει στο planet-greece πολλές φορές και θα συνεχίζουμε. Τα «Μνημόνια» αποτελούν εργαλεία ξεπερασμένα, βασισμένα σε παρωχημένες οικονομικές πολιτικές, που οι ίδιες οι αγορές έχουν αντιδράσει.
Είναι σα να προσπαθεί κάποιος να βάζει σε μία λιμουζίνα, μηχανή από ένα αυτοκίνητο πόλης, 1.000ων κυβικών, έχοντας την απαίτηση όχι μόνο να συνεχίσει να έχει τις ίδιες οδηγικές επιδόσεις αλλά να διατηρήσει ταυτόχρονα την κατανάλωση καυσίμου στα ίδια χαμηλά επίπεδα.
Το ζητούμενο, πλέον, είναι αν η Ευρώπη θα καταφέρει – έστω και αργά – να κερδίσει το στοίχημα της επιβίωσής της, πλέον. Οι αποφάσεις των ηγετών της Ευρώπης, σε πολλές περιπτώσεις ήταν κατώτερες των περιστάσεων και δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που απογοήτευσαν.
Στον πόλεμο με… νεροπίστολα
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το θέμα της οικονομικής κρίσης, η κατάσταση αντιμετωπίστηκε με ημίμετρα και ουχί με γενναίες και τολμηρές αποφάσεις. Άλλες φορές γιατί οι ευρωπαίοι ηγέτες κοίταξαν μόνο τις χώρες τους, αναλωμένοι σε πολιτικές προς εσωτερική κατανάλωση, χωρίς ποτέ να σκεφθούν ότι η φωτιά μπορεί να φτάσει στην αυλή τους, και άλλες φορές διότι υποτίμησαν τα δεδομένα και ποτέ δεν έδωσαν τις κατάλληλες λύσεις. Λύσεις που κοστίζουν όχι μόνο στους Έλληνες αλλά σε όλους τους Ευρωπαίους φορολογούμενους πολίτες, εκατοντάδες δισ. ευρώ!
Το θέμα είναι ότι βρισκόμαστε σε μία Ευρωζώνη που βυθίζεται στην ύφεση - μείον 0,2% αναφέρουν τα σχετικά στοιχεία για το δεύτερο 3μηνο, μετά τη στασιμότητα του πρώτου – κι όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η χρονιά θα κλείσει με αρνητικό πρόσημο.
Άρα η φωτιά εξαπλώνεται παντού κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ούτε η μικρή ανάκαμψη τη Γερμανίας και η στασιμότητα της Γαλλίας μπόρεσαν να αποτρέψουν τα αρνητικά αποτελέσματα.
Πόσο θα αντέξουν Γερμανία και Γαλλία;
Το ερώτημα που τίθεται πλέον από κορυφαίους οικονομικούς παράγοντες της Ευρώπης είναι πόσο θα αντέξουν, πλέον, οι Γερμανία και Γαλλία. Ο ευρωπαϊκός νότος παραπαίει, τα προβλήματα τόσο της Ισπανίας όσο και της Ιταλίας είναι γνωστά αλλά και τεράστια. Χαρακτηριστικό, σε ότι αφορά τη γειτονική μας Ιταλία, είναι η ανακοίνωση του αποτελέσματος του δημόσιου χρέους της χώρας, που εκτινάχθηκε στα 2 δις. ευρώ, όσο δηλαδή το χρέος 10 «Ελλάδων»!
Η ανεργία από την άλλη φουντώνει. Η επιχειρηματική και η καταναλωτική εμπιστοσύνη βυθίζονται. Μεγάλες εταιρείες, όπως για παράδειγμα η Shell και άλλες μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες, φεύγουν από την Ευρώπη με τελικό προορισμό τις ΗΠΑ.
Κάποιοι κάνουν λόγο για αιματηρό πόλεμο μεταξύ δολλαρίου και ευρώ, που τώρα αρχίζει και δείχνει τα πρώτα αποτελέσματα. Σίγουρα, όμως, όπως δήλωσε και ο Όλι Ρεν στην Wall Street Journal “η Ευρώπη βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή, γι ‘ αυτό χρειάζονται αποφάσεις εδώ και τώρα”. Ίσως, μάλιστα, γι’ αυτό ανακοίνωσε ότι τον Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμος ο νέος «οδικός χάρτης» για ένα ισχυρότερο ευρώ.
Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου της Ελλάδας
Σε αυτό το ευρώ, λοιπόν, η Ελλάδα πρέπει να είναι μέσα. Μπορεί η ύφεση – αναλογικά με τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου – να είναι βαθύτερη στη χώρα μας, μπορεί ΚΑΜΙΑ οικονομία μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να μη βρέθηκε σε παρόμοια θέση με τη χώρα μας, όμως τώρα, που η Ευρώπη καίγεται, η Ελλάδα πρέπει να σταθεί όρθια.
Γιατί αποφάσεις θα ληφθούν και… χθες ο κυβερνητικό συνασπισμός υπό τον Αντώνη Σαμαρά, πρέπει να τις εκμεταλλευθεί προς όφελός μας, αφού ήδη – όπως παραδέχθηκε και ο Όλι Ρεν – έχουμε κάνει πολλά. Άρα, δεν πρέπει να πετάξουμε τις αιματηρές προσπάθειες 3 ετών εν μια νυκτί. Αυτό προφανώς είναι και το σκεπτικό της κυβέρνησης, που φαίνεται να παραδέχεται ότι ο δρόμος θα είναι ανηφορικός, δύσβατος, όχι όμως απροσπέλαστος. Γι’ αυτό και πρέπει να επιμείνει στην επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Για να κερδίσει χρόνο.
Όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι θα έχει στα χέρια του το πακέτο εξοικονόμησης των 11,5 δισ. για να πείσει, από την άλλη, ότι η Ελλάδα τηρεί τις δεσμεύσεις της κι ότι κάνει όλα αυτά που πρέπει.
Αυτό συνεπάγεται τη λήψη νέων επώδυνων μέτρων. Μόνο που εάν επαληθευτούν οι «Κασσάνδρες» που προβλέπουν ακόμα βαθύτερη ύφεση, ούτε τα μέτρα αυτά θα αρκούν. Και η επιλογή νέων μέτρων θα είναι μονόδρομος. Μέχρι πού, όμως;
Γίγαντες με γυάλινα πόδια
Εδώ, λοιπόν, έρχεται το θέμα του γενικότερου ευρωπαϊκού προβλήματος. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η γερμανική πειθαρχία, η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική στραγγίζει τις οικονομίες των χωρών. Πολύ απλά το «παραμύθι» των ΑΑΑ για τη Γαλλία τελειώνει, η ύφεση χτυπάει αποφασιστικά την πόρτα της, το βλέπουμε και το ξέρουν.
Αν «πέσει» και η Γερμανία, που δεν είναι μακριά αυτό από το να γίνει πραγματικότητα, τότε το ευρώ θα αποτελέσει παρελθόν.
Επομένως, εάν οι ηγέτες της Ευρώπης θέλουν να το διαλύσουν, βρίσκονται μία ανάσα πριν την τελική επίτευξη του στόχους τους. Εάν δε θέλουν, όμως, όχι μόνο δεν έχουν πολλά περιθώρια, αλλά πρέπει εντός ολίγων ημερών να ληφθούν γενναίες αποφάσεις.
Ακόμη και ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ ΔΕΝ πρόκειται να τους σώσει. Σκεφθείτε απλά τι έχει να γίνει αμέσως μετά με τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο, όπου τα χρέη των Ισπανίας – Ιταλίας – Πορτογαλίας ξεπερνούν το 25% του συνολικού ευρωπαϊκού ΑΕΠ!
Τα χρέη της Ελλάδας αποτελούν ΜΟΛΙΣ το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Εάν εκδιωχθεί η χώρα μας από το ευρώ, πού θα βρουν χρήματα για να σωθούν οι υπόλοιπες χώρες του νότου;
Λύσεις υπάρχουν
Με απλά λόγια, θα τα μέτρα που θα ληφθούν θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να σώσουν τα ίδια τους τα σπίτια πλέον. Μέτρα, που όμως, θα πρέπει ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ να εκμεταλλευθεί στο έπακρον, έχοντας όμως ως αβαντάζ την τήρηση ορισμένων δεσμεύσεων – κλειδιά. Και θα πρέπει σε ορισμένους τομείς, όπως το δημόσιο, την λειτουργία του και το κόστος να βάλει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο, ώστε να πετύχει η εγχείριση.
Είναι γεγονός, ο ασθενής είναι σε κώμα. Ζει μόνο με μηχανική υποστήριξη (βλέπε συνεχή δανεισμό). Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, σύντομα θα εκπνεύσει. Με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πρέπει να καλλιεργηθεί στις παραγωγικές τάξεις της χώρας ότι το συμφέρον τους είναι η ανάπτυξη. Η επένδυση σε πρωτοποριακές ιδέες, με την ενθάρρυνση της κεντρικής εξουσίας και όχι η επαγγελματική ενασχόληση με το δημόσιο. Και επιτέλους να δημιουργηθεί ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, που ΔΕΝ θα αλλάξει για τα επόμενα 10 χρόνια, ότι και να γίνει.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την επίτευξη του στόχο για επιμήκυνση, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο για την κυβέρνηση. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τις αποφάσεις που θα λάβει η Ευρώπη, θα εκμεταλλευτούμε την ανακεφαλαιοποίηση των Ισπανικών τραπεζών, τις νέες κινήσεις που ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στις αγορές ομολόγων, κάτι που συνεπάγεται κέρδος για τη χώρα μας σε χρόνο και χρήμα για να αντιμετωπίσουμε την ύφεση και να μην μας ζητήσουν νέα μέτρα.
Δυστυχώς, ο μικρόκοσμος της Ελλάδας ισχύει και στην Ευρώπη. Λύσεις υπάρχουν, όμως απουσιάζει – τουλάχιστον προς το παρόν – η πολιτική βούληση για την υιοθέτησή τους.
http://planet-greece.blogspot.com/2012/08/blog-post_5423.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου