Ο γεμάτος με λύματα βόθρος των Τραπεζών στην Ελλάδα !!!

Στο κέρδος χωριστά και στη ζημιά μαζί

Ο γεμάτος με λύματα βόθρος των Τραπεζών στην Ελλάδα !!! 

Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou

Privatdozent an der RWTH Aachen

Bleibergweg 114

D-40885 Ratingen

Tel.+Fax: 02102 32513

E-Mail: chaziteo@t-online.de

  

του Γ.Θ.Χατζηθεοδωρου

Στην αρχαια Ελλαδα, ο Τραπεζιτης ταυτιζονταν συχνα με το επαγγελμα του Τοκογλυφου. Ο Πλατωνας στους Νομους του ηταν υπερ της απαγορευσης των εντοκων δανειων. Τα εντοκα δανεια ειχαν αποκηρυχτει και από τον Αριστοτελη, τον Πλουταρχο, τον Κικερωνα κ.α.

Επειδη στην αρχαια εποχη η κυκλοφορια πολλων και ανομοιων ως προς την αξια τους νομισμάτων (κάθε πολης-κρατος εκοβε το δικο του νομισμα) δυσκολευε τις διαφορες εμπορικες συναλλαγες, αναπτυχθηκε μια αγορα νομισματικων ισοτιμιων. Στην αγορα αυτή συγκρινονταν οι  αξιες των νομισματων μεταξυ τους με αποτελεσμα την δημιουργια του επαγγελματος του «αργυραμοιβου». 

Ο αργυραμοιβος ως γνωστης τις αξιας και του βαρους των νομισματων αλλα και των ελλιποβαρη και κιβδηλων των πολεων-κρατων, ανταλλασε τα διαφορα νομισματα επι αμοιβης. Η αγορα αυτή περασε αποκλειστικα στα χερια των εμπορων του χρηματος και επεκταθεικε με τις καταθεσεις, με τις χορηγησεις δανειων, με την εκτελεση εντολων προς τριτους, με την διαχειριση περιουσιων κ.α. Στα λεγομενα ναυτοδανεια τα επιτοκια εφταναν ακομη και στο 100% ώστε σε περιπτωση απωλειας του εμπορικου πλοιου μαζι με το φορτιο του, ο δανειστης δεν ειχε καμια αξιωση από τον δανειζομενο.

Σε αντιθεση με τους Εβραιους όμως, οι Ελληνες και η Ελλαδα που ηκμασε στο πραγματικο εμποριο, στη ναυτηλια, στον πολιτισμο και στις τεχνες και εγινε κατά καιρους οικονομικη και στρατιωτικη δυναμη, απεχθανονταν το  εμποριο του χρηματος, θεωρωντας το χρημα μονο σαν ανταλλακτικο μεσον, και ποτε σαν εμπορευμα. Το κενο αυτό στην αγορα το καλυψαν οι Εβραιοι. 

Ο Σιωνισμος πρεπει να ελαβε την πρωτη συγκροτημενη μορφη του μετα την καταστροφη του ναου του Σολομωντος (586 π.Χ.) και την εξορια των Εβραιων στην Βαβυλωνια, οπου αναμιχθησαν με τους Χαλδαιους, με αποτελεσμα την γεννηση της αιρεσης των Φαρισαιων. Στα εντοπισθεντα αρχεια του δανειοδοτικου οικου «Murashu» στην αρχαια Βαβυλωνα, βρισκονταν τα ονοματα 70 Εβραιων και Συμβολαια, τα οποια εγιναν από Εβραιους και Βαβυλωνιους. Οι δανειοδοτικοι οικοι της Βαβυλωνιας για χιλιετιες ηταν σαραφια και δανειστηρια με τοκους, που στην αρχη διεθεταν μηδαμινα δικα τους κεφαλαια.

Κατά την διαρκεια της δυτικης ρωμα’ι’κης αυτοκρατοριας και αργοτερα της ανατολικης, οι Εβραιοι επαιζαν στον τομεα της οικονομιας ένα βαρυσημαντο και ληστρικο ρολο. Στην ανατολικη ρωμα’ι’κη αυτοκρατορια περαν της τυπωσης νομισματων από χρυσο ηταν εξουσιοδοτημενοι να εισπρατουν και τους φορους. 

Ετσι επιδωθηκαν ανενοχλητοι στην διαβρωση της  αυτοκρατοριας αυτης, στην δολοφονια του αυτοκρατορα Ιουλιανου το 363 μ.Χ., στην πυρποληση της Βιβλιοθηκης της Αλεξανδρειας το 640 μ.Χ. και σε πολλες άλλες δολοπλοκιες κατά της Ελληνικοτητας και του Ελληνισμου, ενώ η παροικια τους στην Κωνσταντινουπολη με το ονομα «Χαλκινος Αγορα» αυξανεται απο τον 5ον μ.Χ. παταγωδως.

Τον 5 ον μ.Χ. αιωνα εγκαθιστανται οι Εβραιοι σαν Τραπεζιτες στα χωρια της χριστιανικης Ευρωπης και χρηματοδοτουν εντοκα το εμποριο των Μοναστηριων και των Πολεων. Κατά τον 11 ον μ.Χ. αιωνα εγινε παντου στην Ευρωπη γνωστη η δανειοδοτικη δραστηριοτητα αυτων σαν «τοκογλυφια». Τον 14 ον μ.Χ. αιωνα μετακινειται ο κυριος κορμος του εβρα’ι’κου λαου προς την δυση και εγκαθισταται στις πολιτειες Antwerpen, Brügge, Trier, Nürnberg, Venedig και ειδικα σε ολες τις βασιλικες και των ευγενων αυλες. Τους Εβραιους Τραπεζιτες τους συνανταμε σαν προμηθευτες χρηματων για τις πολεμικες δραστηριοτητες των κυριαρχων της Ισπανιας όπως του Alfons III κατά των Αραβων ‘η του Alfons VII και VIII κ.α.

Στον 15 ον μ.Χ. αιωνα οι Εβραιοι γινονται οι πλουσιωτεροι ανθρωποι της Ευρωπης. Στην Γερμανια αναπτυσουν το τραπεζικο συστημα των Fuggern και Welsern, στην Ιταλια το Alberti και Medici, στην Γαλλια το Jacques Coeur, δηλαδη με ονοματα που σκοπημα αποκρυβουν την εβρα’ι’κη τους προελευση. Τα πρωτα εβρα’ι’κα δανειστηρια γινονται στις αρχες του 17 ου μ.Χ. αιωνα Τραπεζες «ντεπο» και κατά τα τελη του 17 ου μ.Χ. αιωνα Τραπεζες δελτιων και χαρτονομισματων. Οι Τραπεζες «ντεπο» για «φυλαξη» μετατρεπονται σιγα σιγα σε «ντεπο» για «διαχειριση» και στο τελος σε «ντεπο» για «χρησιμοποιηση». 

Ενώ στα «ντεπο για διαχειριση» ο Τραπεζιτης ειχε την δικαιοδοσια να τακτοποιη τα χρεη των καταθετων και να μεριμνα ταμειακα για ολες τις οικονομικες δραστηριωτητες αυτων, στα «ντεπο για χρησιμοποιηση» χρησιμοποιουσε τα κατατηθεντα χρηματα για δικες του οικονομικες δραστηριοτητες. Εδώ βρισκεται κρυμενη και καλα καλυμενη η σημερινη οικονομικη κριση. Ο Τραπεζιτης μετατραπηκε σε ιδιoκτητη των καταθεσεων των πελατων του και ηταν και είναι ακομη υποχρεωμενος να επιστρεψη τα χρηματα του καταθετη, όταν αυτος τα ζητουσε και ακομη του ζητα, υπο την προ’υ’ποθεση ότι υπαρχουν ακομη……

Με την εξελιξη αυτή οι Τραπεζες απεκτεισαν αποδοτικωτερες πηγες χρηματων, οι οποιες τις επετρεπαν για τις δραστηριοτητες τους να ξεπερνουν με απροβλεπτα ρισκα για τους καταθετες τους πολλαπλα τα δικα τους κεφαλαια. Αυτό που καποτε ονομαζονταν «ντεπο» εγινε «καταθεσεις ταμιευτηριων» των αποταμιευτων». 

Η συνέχεια εδώ 

 

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/07/blog-post_3642.html