ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Ιούλιος 1965 – Μάιος 2012
Σε
επιχείρηση βάναυσης παραχάραξης της λαϊκής εντολής και καταστρατήγησης
της δημοκρατίας εξελίσσεται η φαρσοκωμωδία των διερευνητικών εντολών και
των συσκέψεων στο προεδρικό.
«Δεν κυβερνάμε την Αίγυπτο, κυβερνάμε τους κυβερνήτες της Αιγύπτου», είχε πει ο Βρετανός Λόρδος Κρόμερ κι αυτό ακριβώς θα μπορούσε να πει η τρόικα και ο Πωλ Τόμσεν για τη σημερινή Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός ψήφισε, όπως κατέγραψαν όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά και υποδεικνύει η κοινή λογική, δίνοντας εντολή για δύο πράγματα:
- να σταματήσει η πορεία καταστροφής της χώρας δια των μνημονίων
- να φύγουν από την εξουσία τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και πρόδωσαν την Ελλάδα
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε αντιμνημονιακούς για να ανακαλύψουν εκ των υστέρων τις χάρες των οικουμενικών κυβερνήσεων, ή άλλους που ανακαλύπτουν, υπό την πιθανή επιρροή ξένων, φανταστικούς εθνικούς κινδύνους και εξίσου φανταστικές «μαγικές λύσεις», όπως η ΑΟΖ. Και ασφαλώς δεν ψήφισε σκοτεινές προσωπικότητες του παρασκηνίου για να τον κυβερνήσουν. Αν ήθελαν αυτές οι προσωπικότητες τόσο πολύ να μας σώσουν, ας κατέβαιναν στις εκλογές. Γιατί δεν το έπραξαν;
Διακυβέρνηση από τους ίδιους: η συνταγή της ευθανασίας
Μα, λένε, πρέπει η χώρα να κυβερνηθεί. Κυβερνώμενη όμως, δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής; Πως θα τη σώσουν τώρα αυτοί που την κατέστρεψαν; Το θράσος και ο παραλογισμός, ευνοούμενοι από το κόμμα της διαπλοκής, της μεντιοκρατίας και της κλεπτοκρατίας, που δεν είναι παρά ένα και το αυτό, αλλά και από τα λάθη και την απειρία του ΣΥΡΙΖΑ, σαρώνουν στην προσπάθεια τρομοκράτησης των Ελλήνων. Δεν θάχουμε λεφτά σε λίγο, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, θα μείνουμε από πετρέλαιο και δεν ξέρω τι άλλο θα συμβεί μέσα στον επόμενο μήνα.
Αν αυτά όμως πρόκειται να συμβούν μετά από δύο χρόνια Μνημονίου, άπειρες προσπάθειες «σωτηρίας» μας, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό την (ανάπηρη) «προσωπικότητα» Παπαδήμου, αν όλοι αυτοί μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής με την οποία μας απειλούν, ποιός θα εμπιστευόταν αυτούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή, για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο; Ποιός επιχειρηματίας, αν ανακάλυπτε ότι ο διευθυντής του τον κλέβει, τον εξαπατά, είναι ανίκανος και τάχει πιάσει από τον ανταγωνιστή του, θα εξακολουθούσε να τον διατηρεί στη θέση «διευθύνοντος συμβούλου» στην εταιρεία; Αυτό ακριβώς προτείνει στον ελληνικό λαό η διακομματική σαπίλα, που παριστάνει την πολιτική και άρχουσα τάξη του.
Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προετοιμασμένος για τον ρόλο που η Ιστορία (και η διαφθορά όλων των υπολοίπων) τον εκτοξεύει να παίξει, βεβαίως ένα σωρό κριτικές μπορούμε να του ασκήσουμε. Πως θα μπορούσε όμως, από τούτη την κοινωνία σε παρακμή, νάχει βγει κάτι πολύ καλύτερο. Μόνο η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία, με ολοέτοιμη την πανοπλία της. Αντί να γκρινιάζουμε και να ανησυχούμε, δικαιολογημένα, ας βοηθήσουμε τον νέο αρχηγό του και το κόμμα αυτό, να μάθουν από τα λάθη τους και να τα διορθώσουν, ας τους στηρίξουμε, όχι για λόγους κομματικής προτίμησης ή ιδεολογικής συγγένειας, αλλά γιατί είναι το καλύτερο, αν όχι το μοναδικό και πάντως το πιο συγκροτημένο εργαλείο, που παρήγαγε η ελληνική κοινωνία στην προσπάθεια να απαντήσει στη θανάσιμη απειλή εναντίον της και στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες που βρέθηκε.
Ο τρόμος του Χρήματος και η ιστορική ευκαιρία της Ελλάδας
Ας ξεχάσουμε μια στιγμή τον τρόμο που πάνε να μας ενσταλλάξουν κι ας προσέξουμε τον τρόμο που εμείς τους έχουμε προκαλέσει, όχι μόνο στη Μέρκελ που δεν νογάει και πολλά, αλλά και στην ίδια την «Αυτοκρατορία του Χρήματος», «υπερδύναμη των υπερδυνάμεων», πραγματικό αρχιτέκτονα και οργανωτή της (ελληνικής και δια της ελληνικής της) ευρωπαϊκής καταστροφής. «Αποφάσισε αν θα πας με την Αθήνα ή με το Βερολίνο», λένε τώρα στον Ολάντ, κουνώντας του κι αυτουνού το δάχτυλο, όπως εδώ στον Τσίπρα, οι άνθρωποι του Σαρκοζί και του χρήματος το χέρι τους προς τον Ολάντ. Είναι ο τρόμος τους που προκαλεί σπασμωδικές αντιδράσεις και τους κάνει να καίνε πρόωρα τα χαρτιά τους και τους ανθρώπους τους.
Ο συνδυασμός του εκλογικού αποτελέσματος των Ελλήνων και των Γάλλων, των δύο ιστορικότερων, ιδρυτικών εθνών της Ευρώπης, αντανακλά την αφύπνιση του Λαού, του Δήμου, στην ήπειρο που γέννησε, δυο φορές, τη δημοκρατία. Η αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών προσφέρει τώρα μια μοναδική, ιστορική και πιθανώς ανεπανάληπτη ευκαιρία στην Ελλάδα να αποφύγει την ολοσχερή καταστροφή. Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας θα καταφέρει να την εκμεταλλευθεί, ξέρουμε όμως με σιγουριά ότι η Ελλάδα θα χαθεί αν έχει, αυτή την περίοδο, επικεφαλής τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και τις «προσωπικότητες».
Ο Ιούλιος του 1965 οδήγησε στον Ιούλιο του 1974. Αν περάσει τώρα το πραξικόπημά τους, δεν θα χαθεί μοναχά η μισή Κύπρος, θα χαθεί ολάκερος ο ελληνισμός.
Πηγή
«Δεν κυβερνάμε την Αίγυπτο, κυβερνάμε τους κυβερνήτες της Αιγύπτου», είχε πει ο Βρετανός Λόρδος Κρόμερ κι αυτό ακριβώς θα μπορούσε να πει η τρόικα και ο Πωλ Τόμσεν για τη σημερινή Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός ψήφισε, όπως κατέγραψαν όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά και υποδεικνύει η κοινή λογική, δίνοντας εντολή για δύο πράγματα:
- να σταματήσει η πορεία καταστροφής της χώρας δια των μνημονίων
- να φύγουν από την εξουσία τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και πρόδωσαν την Ελλάδα
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε αντιμνημονιακούς για να ανακαλύψουν εκ των υστέρων τις χάρες των οικουμενικών κυβερνήσεων, ή άλλους που ανακαλύπτουν, υπό την πιθανή επιρροή ξένων, φανταστικούς εθνικούς κινδύνους και εξίσου φανταστικές «μαγικές λύσεις», όπως η ΑΟΖ. Και ασφαλώς δεν ψήφισε σκοτεινές προσωπικότητες του παρασκηνίου για να τον κυβερνήσουν. Αν ήθελαν αυτές οι προσωπικότητες τόσο πολύ να μας σώσουν, ας κατέβαιναν στις εκλογές. Γιατί δεν το έπραξαν;
Διακυβέρνηση από τους ίδιους: η συνταγή της ευθανασίας
Μα, λένε, πρέπει η χώρα να κυβερνηθεί. Κυβερνώμενη όμως, δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής; Πως θα τη σώσουν τώρα αυτοί που την κατέστρεψαν; Το θράσος και ο παραλογισμός, ευνοούμενοι από το κόμμα της διαπλοκής, της μεντιοκρατίας και της κλεπτοκρατίας, που δεν είναι παρά ένα και το αυτό, αλλά και από τα λάθη και την απειρία του ΣΥΡΙΖΑ, σαρώνουν στην προσπάθεια τρομοκράτησης των Ελλήνων. Δεν θάχουμε λεφτά σε λίγο, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, θα μείνουμε από πετρέλαιο και δεν ξέρω τι άλλο θα συμβεί μέσα στον επόμενο μήνα.
Αν αυτά όμως πρόκειται να συμβούν μετά από δύο χρόνια Μνημονίου, άπειρες προσπάθειες «σωτηρίας» μας, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό την (ανάπηρη) «προσωπικότητα» Παπαδήμου, αν όλοι αυτοί μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής με την οποία μας απειλούν, ποιός θα εμπιστευόταν αυτούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή, για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο; Ποιός επιχειρηματίας, αν ανακάλυπτε ότι ο διευθυντής του τον κλέβει, τον εξαπατά, είναι ανίκανος και τάχει πιάσει από τον ανταγωνιστή του, θα εξακολουθούσε να τον διατηρεί στη θέση «διευθύνοντος συμβούλου» στην εταιρεία; Αυτό ακριβώς προτείνει στον ελληνικό λαό η διακομματική σαπίλα, που παριστάνει την πολιτική και άρχουσα τάξη του.
Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προετοιμασμένος για τον ρόλο που η Ιστορία (και η διαφθορά όλων των υπολοίπων) τον εκτοξεύει να παίξει, βεβαίως ένα σωρό κριτικές μπορούμε να του ασκήσουμε. Πως θα μπορούσε όμως, από τούτη την κοινωνία σε παρακμή, νάχει βγει κάτι πολύ καλύτερο. Μόνο η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία, με ολοέτοιμη την πανοπλία της. Αντί να γκρινιάζουμε και να ανησυχούμε, δικαιολογημένα, ας βοηθήσουμε τον νέο αρχηγό του και το κόμμα αυτό, να μάθουν από τα λάθη τους και να τα διορθώσουν, ας τους στηρίξουμε, όχι για λόγους κομματικής προτίμησης ή ιδεολογικής συγγένειας, αλλά γιατί είναι το καλύτερο, αν όχι το μοναδικό και πάντως το πιο συγκροτημένο εργαλείο, που παρήγαγε η ελληνική κοινωνία στην προσπάθεια να απαντήσει στη θανάσιμη απειλή εναντίον της και στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες που βρέθηκε.
Ο τρόμος του Χρήματος και η ιστορική ευκαιρία της Ελλάδας
Ας ξεχάσουμε μια στιγμή τον τρόμο που πάνε να μας ενσταλλάξουν κι ας προσέξουμε τον τρόμο που εμείς τους έχουμε προκαλέσει, όχι μόνο στη Μέρκελ που δεν νογάει και πολλά, αλλά και στην ίδια την «Αυτοκρατορία του Χρήματος», «υπερδύναμη των υπερδυνάμεων», πραγματικό αρχιτέκτονα και οργανωτή της (ελληνικής και δια της ελληνικής της) ευρωπαϊκής καταστροφής. «Αποφάσισε αν θα πας με την Αθήνα ή με το Βερολίνο», λένε τώρα στον Ολάντ, κουνώντας του κι αυτουνού το δάχτυλο, όπως εδώ στον Τσίπρα, οι άνθρωποι του Σαρκοζί και του χρήματος το χέρι τους προς τον Ολάντ. Είναι ο τρόμος τους που προκαλεί σπασμωδικές αντιδράσεις και τους κάνει να καίνε πρόωρα τα χαρτιά τους και τους ανθρώπους τους.
Ο συνδυασμός του εκλογικού αποτελέσματος των Ελλήνων και των Γάλλων, των δύο ιστορικότερων, ιδρυτικών εθνών της Ευρώπης, αντανακλά την αφύπνιση του Λαού, του Δήμου, στην ήπειρο που γέννησε, δυο φορές, τη δημοκρατία. Η αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών προσφέρει τώρα μια μοναδική, ιστορική και πιθανώς ανεπανάληπτη ευκαιρία στην Ελλάδα να αποφύγει την ολοσχερή καταστροφή. Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας θα καταφέρει να την εκμεταλλευθεί, ξέρουμε όμως με σιγουριά ότι η Ελλάδα θα χαθεί αν έχει, αυτή την περίοδο, επικεφαλής τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και τις «προσωπικότητες».
Ο Ιούλιος του 1965 οδήγησε στον Ιούλιο του 1974. Αν περάσει τώρα το πραξικόπημά τους, δεν θα χαθεί μοναχά η μισή Κύπρος, θα χαθεί ολάκερος ο ελληνισμός.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου