Προς τους Έλληνες που είναι και θέλουν να παραμείνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Μας εμποδίζουν να συναντηθούμε σε μια μεγάλη ενότητα και να γίνουμε μια πρωτοφανής δύναμη , όλες οι διαιρέσεις, σε κόμματα, τάξεις, επαγγελματικές ομάδες, συντεχνίες, έθνη, φυλές, θρησκείες και ιδεολογίες. Παραμερίζουμε ό,τι μας χωρίζει. Λέμε όχι στο καταστροφικό και ψεύτικο «διαίρει και βασίλευε» της ολιγαρχίας , έτσι όπως το έχει στήσει στα 300 χρόνια της νεωτερικότητας της.

Σμίγουμε, με το μόνο κριτήριο που μας ενώνει και μας χαρακτηρίζει: Είμαστε άνθρωποι του κόσμου και πολίτες μιας πατρίδας. Χρειαζόμαστε ιδέες, πίστη, θέληση και μια μεγάλη απόφαση, για να δημιουργήσουμε τη δική μας δημοκρατική έξοδο, από τα αδιέξοδα που δημιούργησε μια ασήμαντη και ανίκανη τοπική και διεθνής ελίτ, με τις απάνθρωπες αξίες της, τις προτεραιότητες και τον τρόπο της.

Δεν χρειάζεται να ξέρουμε που και πώς ΘΑ ΠΑΜΕ. Ο τρόπος τους είναι λάθος, αδιέξοδος και τραγικός και μένει στον καθένα και σε όλους μας η ευθύνη να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε και πού ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ. Να δώσουμε νόημα στο τι είδους πατρίδες, τι είδους κοινωνίες, τι είδους ανθρώπους, επιθυμούμε.

Θέλουμε έναν άλλο κόσμο και μια όμορφη πατρίδα: ένα κοινό όνειρο δημοκρατίας.

Το ερώτημα, πια, δεν είναι το «αν μπορούμε» . Το ερώτημα είναι: ΘΕΛΟΥΜΕ;

Όταν θέλουμε και ξέρουμε, ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

- Θέλουμε τη χώρα μας πίσω.

- Θέλουμε στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους, όχι γιατί δεν μπορούμε να το πληρώσουμε, αλλά γιατί είναι το προϊόν μιας απάτης και μιας συναλλαγής, ερήμην των λαών, μεταξύ πολιτικών και τραπεζιτών: Με ποιο ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό δικαίωμα έδωσαν το ευρώ και όλα τα νομίσματα του κόσμου στην ιδιοκτησία των τραπεζιτών; ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.

- Θέλουμε το χρήμα και τα νομίσματα όλου του κόσμου να γίνουν ξανά δημόσια εργαλεία, δημοκρατικά διαχειριζόμενα. Να τεθούν υπό δημοκρατική μετοχική σύνθεση και διαχείριση τα τραπεζικά ιδρύματα που τυπώνουν το χρήμα. Οι βουλιαγμένες, σήμερα, τράπεζες να γίνουν αυτοδιοικούμενα εργαλεία δημοκρατικής διακίνησης του χρήματος. (Ξέρουμε από συνεταιρισμούς, ξέρουμε από ζωή και αριθμούς).

- Θέλουμε πολιτικό και διαχειριστικό έλεγχο, ώστε να ξέρουμε όλοι πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και να τιμωρηθούν, για Εθνική Προδοσία και κλοπή, όσοι κακοδιαχειρίστηκαν, λεηλάτησαν εθνικούς λογαριασμούς ή ξεπούλησαν δημόσια περιουσία. Όλα αυτά, αρνούμενοι πάντα το σύνολο του χρέους, ως επαχθές για τους λαούς και προϊόν απάτης κι όχι για να δούμε ποιο τμήμα του θα πληρώσουμε.

- Θέλουμε πάγωμα χρεών όλων των επιχειρήσεων, νοικοκυριών και πολιτών, ως ότου έλθει η δημοκρατία και να εξετάσει κάθε περίπτωση χωριστά.

- Θέλουμε δημοκρατία. Δεν μας εκπροσωπεί το σημερινό πολιτικό και κομματικό σύστημα και η αντιπροσωπευτικότητα του κοινοβουλευτισμού.

- Θέλουμε συντακτική εθνοσυνέλευση, για αλλαγή του συντάγματος, για μια δημοκρατία των λαϊκών συνελεύσεων και για ένα πολίτευμα, όπου οι πολίτες θα φτιάχνουν και θα ψηφίζουν τους νόμους, με δημοψηφίσματα και οι όποιοι εκπρόσωποι θα είναι ελάχιστοι και πάντα ανακλητοί.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

- Θέλουμε πίσω τη δημόσια περιουσία που πούλησαν. Η δημόσια περιουσία ανήκει στο λαό και όχι στα κόμματα, τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις. Κανένα κόμμα και καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να συναινεί ή να υλοποιεί την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας. Είναι απλοί διαχειριστές και όχι ιδιοκτήτες της. Κάθε παραχώρηση της, χωρίς δημοψήφισμα, είναι άκυρη και το αντικείμενο της συναλλαγής επιστρεπτέο, χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα.

Πάμε, λοιπόν, όσο γίνεται περισσότεροι, για τα μεγάλα θέλω μας. Τίποτα λιγότερο από τη ζωή μας και την πατρίδα μας. Τίποτα λιγότερο από την αξιοπρέπεια του καθένα μας, των παιδιών μας και των γενιών που έρχονται.

Ας δημιουργήσουμε μια διαρκή ανοιχτή συνέλευση, ας προχωρήσουμε σε μια μεγάλη δημοκρατική επανάσταση, από την οποία δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να λείψει κανείς:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ή ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ;
Δεν υπάρχει άλλο δίλημμα, που να μας χωρίζει. Και με βάση αυτό, καλείται ο καθένας και όλοι να επιλέξουμε πλευρά και να αποφασίσουμε

Isidor Alegro

Πηγή

 

http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2012/01/blog-post_4731.html