Ντοκουμέντα για πετρέλαιο-χρυσό-ουράνιο στην Ελλάδα!

ΕΡΕΥΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ-ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ

«-Ναι, το πετρέλαιο που έχουμε είναι καλής ποιότητας. Όπως αυτά που έχουν πετρελαιοπαραγωγές χώρες και τον ονομάζουν μαύρο χρυσό.

-Ναι, το πετρέλαιο φτάνει για όλες τις ανάγκες της χώρας μας τουλάχιστον.

-Ναι, κοιτάσματα πετρελαίου υπάρχουν στη Θάσο, στην Κλεισούρα Αιτωλοακαρνανίας, ενώ στη Ζάκυνθο συχνά-πυκνά το πετρέλαιο εμφανίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας σαν μεγάλες κηλίδες.

-Ναι, έχει σε πολλά σημεία πετρέλαιο ο ελληνικός χώρος, αλλά «η διεθνής πολιτική είναι η κύρια αιτία που δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε. Δεν μας το επιτρέπουν γιατί θέλουν να το πάρουν.

-Ναι, έχουμε φυσικό αέριο στην Ελλάδα σε πολλά σημεία και ενδεικτικά αναφέρουμε την περιοχή της Κόνιτσας, της Κατερίνης, της Θεσσαλονίκης, του Πύργου, της Θάσου και του Θερμαϊκού.

-Ναι, υπάρχει ουράνιο εξαιρετικής ποιότητας και εκμεταλλεύσιμο στις περιοχές της Θράκης και της Μακεδονίας. Είμαστε από τις προνομιούχες χώρες της υφηλίου στο ουράνιο, καθώς το ουράνιο μπορεί να κάνει πλούσια τη χώρα μας τόσο από πλευράς εκμετάλλευσής του όσο και από πλευράς... εξαγωγών.

-Ναι, υπάρχουν πολλά κοιτάσματα χρυσού στη χώρα μας και πολλές περιοχές πλούσιες σε βωξίτες θεωρούνται πραγματικό χρυσωρυχείο.

Θα μπορούσε μόνο από το χρυσό που έχει το υπέδαφός μας η χώρα μας να έχει πάντα περίσσευμα στο εμπορικό της ισοζύγιο. Ένα απόθεμα από χρυσό θα μας επέτρεπε να επεμβαίνουμε στην παγκόσμια αγορά χρυσού! Το επίπεδο ζωής θα ανέβαινε ακόμα πιο πολύ και το κράτος δεν θα είχε ανάγκη από πολλούς φόρους, από τα εμβάσματα των Ελλήνων μεταναστών και τον υπέρμετρο τουρισμό...».

Αυτά δεν είναι δικά μας λόγια. Αυτά δεν είναι λόγια που διατυπώνονται τώρα, στην εποχή κατά την οποία ΑΡΧΙΖΕΙ η εκμετάλλευση πετρελαίου στην περιοχή μας αλλά και εκτός των συνόρων μας, στην Κύπρο.

Δεν διατυπώνονται τώρα που ο αρμόδιος υφυπουργός, Γιάννης Μανιάτης, με συνεχείς δηλώσεις του (προχθές για πολλοστή φορά και στο ΡΑΔΙΟ 9) κάνει λόγο για ΕΝΑΡΞΗ εκμετάλλευσης πετρελαίου στη Δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο.

Δεν διατυπώνονται τώρα που ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, τόλμησε και μίλησε για έναρξη εκμετάλλευσης πετρελαίου στη Δυτική Ελλάδα και η Τουρκία του Ερντογάν θυμήθηκε τη γνωστή τουρκική ταυτότητα και απειλεί ότι με όπλα θα επιχειρήσει να αρπάξει μερίδιο από τα κοιτάσματα, αν και οι πανεπιστημιακοί της λένε και τώρα ότι οι Τούρκοι δεν πρέπει να ξεχνούν πως είναι «μετανάστες στην Τουρκία και δημιούργησαν δίκαιο με την κατάληψη του χώρου».

Όσα διαβάσατε είναι κατά λέξη ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε σε ένα απολύτως έγκυρο έντυπο, από απολύτως έγκυρους ερευνητές-ρεπόρτερς, με απολύτως έγκυρους συνομιλητές καθηγητές πανεπιστημίων σε ανύποπτο χρόνο.

Οι περικοπές που διαβάσατε δημοσιεύθηκαν στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» με υπογραφές μεγάλων ονομάτων και πρώτο-πρώτο του μετέπειτα υπουργού Εξωτερικών, Γιάννη Καψή, πατέρα δύο σημαντικών δημοσιογράφων σήμερα, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πολιτικής δημοσιογραφίας σε μεγάλα ΜΜΕ, όπως το συγκρότημα Λαμπράκη και το ΜΕGΑ.

Εκείνη την έρευνα συνυπογράφουν ακόμα το σημερινό μεγάλο στέλεχος της Ένωσης Συντακτών, Δημήτρης Τσαλαπάτης, ο Κώστας Γερονικολός και όλη η ομάδα του «Οικονομικού Ταχυδρόμου».

Ο ανύποπτος χρόνος κατά τον οποίο δημοσιεύθηκε το ρεπορτάζ αυτό είναι το 1973 και αυτό έχει εξαιρετική σημασία, γιατί και τότε η παγκόσμια κοινότητα αντιμετώπιζε οικονομική κρίση που απειλούσε με κατάρρευση την παγκόσμια οικονομία.

Στην κυβέρνηση ήταν τότε οι χουντικοί. Έχει, όμως, μια επιπρόσθετη σημασία. Δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1973, όταν οι Αμερικανοί με το Πολυτεχνείο και τον Ιωαννίδη είχαν ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και ετοίμαζαν την ανατροπή Μακαρίου στην Κύπρο. Η Κύπρος τότε ήταν υπό τον έλεγχο των Βρετανών και μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας με Βρετανό ύπατο αρμοστή κ.λπ. Οποιαδήποτε εκμετάλλευση πετρελαίου στο οικόπεδο 12 μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ θα περνούσε από το Λονδίνο. Τώρα την εκμετάλλευση κάνει η αμερικάνικη εταιρεία «ΝOBLE ENERGY» με την αμερικάνικη σημαία στον ιστό της...

Αυτό συνδυάστε το με τη δήλωση του πρώην Αμερικανού πρεσβευτή Νίκολας Μπερνς στον (ποιον άλλο;) Αλέξη Παπαχελά ότι η πραγματική αιτία της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι το πώς θα γίνει η εκμετάλλευση του πετρελαίου στην περιοχή και ότι οι Αμερικανοί μπορούν να βοηθήσουν αποφασιστικά.

Το έξοχο ρεπορτάζ του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», στηριγμένο σε καθηγητές πανεπιστημίων (Κατράκης, Φουντούλης), έδωσε από τότε την πραγματική αιτία για την οποία η Ελλάδα γίνεται στόχος. Τότε οι Αμερικανοί έβαλαν για καλά πόδι με τη Χούντα στην Ελλάδα, ήλεγχαν και την Τουρκία (λίγα χρόνια μετά, το 1980, όταν έχαναν τον έλεγχο στην Τουρκία έκαναν τη Χούντα του Εβρέν, αφού τον «ετοίμασαν» με την κατάληψη της μισής Κύπρου) και αφού γνώριζαν από τότε –όπως και οι Γερμανοί και οι Βρετανοί– την ύπαρξη πετρελαίου, είχαν εκπονήσει σχέδια.

Αυτά τα σχέδια τώρα δεν αρέσουν καθόλου στην Τουρκία, καθώς μετά την παρέλευση 40 χρόνων έχει σχηματισθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, έβαλε την Κύπρο στην Ευρώπη και δεν έχουν ούτε Αμερικανοί, ούτε Ρώσοι, ούτε Ευρωπαίοι να κάνουν σοβαρό συνεταίρο την Τουρκία στο πετρέλαιο.

Οι προσπάθειες του Ερντογάν ακριβώς εκεί κατατείνουν και προχθές απείλησε ότι θα κάνει αυτό που ξέρει η Τουρκία... Ό,τι δεν δικαιούται από το διεθνές δίκαιο επιχειρεί να το πάρει με τα όπλα. Και δήλωσε ότι θα οριοθετήσει υφαλοκρηπίδα με το «ανεξάρτητο κράτος» των Τουρκοκυπρίων...

Και τότε, όπως γράφει ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος», η Ελλάδα ήταν στόχος και προσπαθούσαν οι «φίλοι» σύμμαχοι να την εξουθενώσουν οικονομικά, ώστε να πάρουν πάμφθηνα τον πλούτο. Εκείνοι τα γράφουν, όχι εμείς οι γραφικοί. Και τα έγραφαν στην κρίση του 1973... Τα ίδια ακριβώς δεν γίνονται τώρα;

ΚΥΠΡΟΣ -ΕΛΛΑΔΑ

Στο κέντρο του ενεργειακού «παραδείσου» της Μεσογείου!

Όλοι παρακολουθήσαμε την προηγούμενη άνοιξη τη συγκινητική σχεδόν προσπάθεια της γαλλικής κυβέρνησης να «απελευθερώσει» τους καταπιεσμένους από τον Καντάφι Λίβυους και να εγκαταστήσει τη δημοκρατία και την ελευθερία στη χώρα – αξίες για τις οποίες η Ευρώπη θεωρεί τον εαυτό της υπέρμαχο και διεκδικητή! Και λίγο καιρό πριν, οι εξεγέρσεις κατά των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής ήταν στην ημερήσια ατζέντα. Πολλοί μίλησαν για το «φαινόμενο του ντόμινο», ωστόσο η αλήθεια κρύβεται πέρα και από τα ίδια τα φαινόμενα. Δεν ήταν η τυχαιότητα ούτε η μοίρα του Αλλάχ που επηρέασε τους λαούς αυτούς και, φυσικά, ούτε ο μιμητισμός. Δεν υπάρχει τίποτε το τυχαίο στο ότι εντελώς ξαφνικά και με ταχείς διαδικασίες όλοι –από πολιτικούς αναλυτές μέχρι και το ΝΑΤΟ– μιλούν για τον νέο ενεργειακό χάρτη του κόσμου και την ίδια στιγμή κυβερνήσεις πέφτουν, λαοί εξεγείρονται, συμμαχίες λύονται, βόμβες εκρήγνυνται...

Πριν λίγο μόλις καιρό, θρηνήσαμε θύματα και πολλά ερωτήματα τέθηκαν –χωρίς ουσιαστική ακόμη απάντηση– εξαιτίας της έκρηξης πυρομαχικών που σημειώθηκε τη Δευτέρα 11-07-2011 στη ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο. «Οι παραιτήσεις δεν αρκούν. Να καθίσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε στο Μαρί!» είχε δηλώσει τότε ο γιος του αδικοχαμένου διοικητή του στρατοπέδου, Αντρέα Ιωαννίδη. Σήμερα, δύο σχεδόν μήνες μετά το... ατύχημα (ήταν, άραγε;), οι «Financial Times» –έγκυρο όργανο των διεθνών χρηματιστικών κύκλων– εξαπολύουν βρόμικη επίθεση εναντίον του Προέδρου της Κύπρου, Δ. Χριστόφια, με στόχο την παραίτησή του. Η χοντροκομμένη επίθεση των «Financial Times» στον Δ. Χριστόφια και την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ δεν είναι μεμονωμένη, αφού την ίδια ώρα πλήθος εντύπων του διεθνούς κατεστημένου, ειδικότερα γερμανικά, όπως η Frankfurter Algemeine Zeitung, η Stuttgarte Zeitung κ.λπ., κινούνται σε επιθετικό, αν και «κομψότερο», μήκος κύματος, με ιδιαίτερες αναφορές στη δεινή δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική θέση της Κύπρου και τη μεγάλη πιθανότητα να εισέλθει άμεσα η κυπριακή οικονομία υπό μνημονιακή κηδεμονία! «Η Κύπρος θα είναι –μετά την Ελλάδα– ο επόμενος πονοκέφαλος για την ευρωζώνη» υποστηρίζουν, την ίδια στιγμή που –εντελώς τυχαία, φυσικά– η τουρκική κυβέρνηση διαμηνύει πως θα επέμβει ακόμη και στρατιωτικά, αν ξεκινήσουν οι εργασίες εξόρυξης πετρελαίου στον θαλάσσιο χώρο «Λεβιάθαν», μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, χώρο όπου δεν έχει απολύτως καμία ανάμειξη η Τουρκία! Και, φυσικά, ούτε πέρασμα. Ωστόσο, χρησιμοποιεί τα καταπατημένα εδάφη του νησιού για να διεκδικήσει μερίδιο από την ενεργειακή πίτα!

Μετά τα δραματικά γεγονότα στην Κύπρο, οι «Financial Times» ανέφεραν πως το νησί οδηγείτο στον γκρεμό πολύ πριν από την έκρηξη στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό στο Βασιλικό. Ο κατάλογος των οικονομικών προβλημάτων μεγαλώνει συνεχώς και αν έπρεπε κάποιος να παραιτηθεί, λένε, αυτός δεν ήταν οι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ένας κομμουνιστής παλιάς σχολής που αποδείχθηκε ανίκανος να χειριστεί τον συνεχώς ογκούμενο κατάλογο προβλημάτων της Κύπρου. Πριν λίγες ημέρες, ο Πρόεδρος Χριστόφιας οδηγήθηκε μπροστά σε ερευνητική επιτροπή για το συμβάν, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά! Ο ίδιος δήλωσε πως δεν ήταν ενήμερος για τη σύσκεψη της 7ης Φεβρουαρίου 2011, η οποία εξέτασε την πιθανότητα καταστροφής του φορτίου. Ούτε για αυτήν της 5ης Ιουλίου, μια εβδομάδα πριν από την έκρηξη, όταν πλέον είχε εντοπιστεί ο μεγάλος κίνδυνος με το φορτίο και απέδωσε στους αρμόδιους την ευθύνη, καθώς –όπως είπε– «υποτίμησαν τον κίνδυνο!». Ο ίδιος, ωστόσο, δεν κατόρθωσε να ηρεμήσει τα πνεύματα, ούτε ικανοποίησε με τις απαντήσεις του, με αποτέλεσμα, κατά την αποχώρησή του, οι συγγενείς να τον αποκαλούν «δολοφόνο» και να απαιτούν την παραίτησή του. Ο Πρόεδρος εκνευρίστηκε, χωρίς ωστόσο να πει οτιδήποτε... «Αναμέναμε από τον Πρόεδρο τουλάχιστον ένα "mea culpa"» είπαν οι συγγενείς που ήταν εξοργισμένοι. Η αστυνομία επιχείρησε να συλλάβει τον γιο του πλοίαρχου Ιωαννίδη, επειδή εκστόμισε βρισιές εναντίον του Προέδρου, όμως παρενέβη ο πρόεδρος της Επιτροπής, Πόλυς Πολυβίου και απέτρεψε τη σύλληψη, λέγοντας ότι «δεν έχει κανένας δικαιοδοσία σε αυτήν εδώ την αίθουσα εκτός από εμένα».

Τελικά, ποιος έχει δικαιοδοσία στον καταμερισμό της ευθύνης; Και ευθύνη για ποιο πράγμα; Για τους θανάτους; Για τις λανθασμένες κινήσεις; Ή μήπως για τη στυγνή χρησιμοθηρική στάση που κρατούν οι ευρωπαϊκές χώρες (και, φυσικά, η Τουρκία, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ) προς τη μικρή, μα τόσο προσοδοφόρα αυτή χώρα;... Πόσες συμπτώσεις μπορεί να χωρέσει μία αλήθεια, πόσω μάλλον ένας άδικος θάνατος;

Τυχαίο; Δε νομίζω!

Αν υπάρχει έστω και ένας που να καλύπτει τις σκέψεις του κάτω από τον μανδύα της συνωμοσιολογίας και της τυχαιότητας, αρκεί να διαβάσει τα παρακάτω. Μπορεί οι πρωταγωνιστές να διαφέρουν, ωστόσο ο εμπνευστής της ιστορίας μάλλον είναι ο ίδιος: Στις 18 Μαρτίου 2011 ελήφθη η απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για την έγκριση επιβολής «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» (no fly zone) υπεράνω της Λιβύης. Σύμφωνα με πληροφορίες και το defencepoint.gr, η ημέρα αυτή δεν επιλέχθηκε τυχαία, αλλά σκόπιμα, αφού νωρίτερα δεν ήταν δυνατό να ληφθεί τέτοια απόφαση για έναν σημαντικό οικονομικό λόγο: Την 18η Μαρτίου έληγαν τα συμβόλαια εξαγωγών πετρελαίου της Λιβύης! Τι σημαίνει αυτό; Ότι πολλές εταιρείες από τις χώρες που σήμερα στέλνουν στρατεύματα στην περιοχή είχαν συνάψει συμβόλαια προμήθειας πετρελαίου από τη Λιβύη. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που η σημερινή εξέλιξη είχε συμβεί μερικές ημέρες πριν, ακόμη κι αν είχαν επιβληθεί κυρώσεις εναντίον του καθεστώτος της Λιβύης, πολλοί θα έχαναν τα χρήματά τους!

Ξέραμε, αλλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Τώρα πιστεύουμε, αλλά δεν θέλουν να το ξέρουμε...

Εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων της Τουρκίας, αλλά και των τελευταίων εξελίξεων στην Κύπρο, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Μάριος Κυπριανού, και ο Ισραηλινός υπουργός Εθνικών Υποδομών, Ούζι Λαντάου, κράτησαν χαμηλούς τόνους για τη συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά την οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονοµικής ζώνης (ΑΟΖ) στη θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου πρόσφατα εντοπίστηκαν πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου. Το πλουσιότερο από αυτά είναι το επονομαζόμενο «Λεβιάθαν», ένα «οικόπεδο» (το κοίτασμα ονομάζεται «Cyprus Α» ή αλλιώς «Οικόπεδο 12» – με πιθανά αποθέματα 300 δισ. κυβικών!), από το οποίο μπορούν να επωφεληθούν τόσο το Ισραήλ όσο και η Κύπρος, αλλά και άλλες χώρες, όπως π.χ. ο Λίβανος, η κυβέρνηση του οποίου –σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα- ήγειρε πρόσφατα αξιώσεις επ' αυτού, µε αποτέλεσμα οι σχέσεις µε το Ισραήλ να ενταθούν ακόμα περισσότερο. Η κυπριακή κυβέρνηση, από την πλευρά της, επιχειρεί µε χαμηλούς τόνους να µη διαταράξει τις σχέσεις κυρίως µε τον Λίβανο, µε τον οποίο, σύμφωνα µε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, βρίσκεται σε συνεννόηση, αλλά και µε τη Συρία. Ελπίζει μάλιστα ότι σύντομα θα υπογραφούν ανάλογες συμφωνίες καθορισμού της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και µε τις δύο αυτές χώρες.

Απειλές

Το σημαντικότερο πρόβλημα, ωστόσο, για την κυπριακή Δημοκρατία δεν προβάλλει τόσο από τον Λίβανο ή τη Συρία, όσο από την Τουρκία, η οποία χρησιμοποιεί κάθε μέσο –από απειλές μέχρι... απειλές– για να λάβει και εκείνη τη μερίδα του λέοντος, αν και δεν της αναλογεί τίποτε! Μάλιστα, η γειτονική χώρα προειδοποιεί µε επιπτώσεις στις συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού και καλεί στην ουσία τις χώρες της περιοχής να µην αναγνωρίσουν τη συμφωνία. Ακόμη απειλεί και με συχνές «παρεμβάσεις» από θαλάσσης, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο επιτευχθεί εν τέλει... Είναι, όμως, μόνο η Τουρκία που διεκδικεί όσα δεν της ανήκουν;

Τόσα χρόνια ξέραμε ότι το Αιγαίο έκρυβε στον πυθμένα του χιλιάδες τόνους πετρελαίου. Όμως, δεν τολμούσαμε, όχι μόνο να το εξορύξουμε, αλλά και να το... πιστέψουμε. Οι καιροί άλλαξαν και η κρίση μας πιέζει να τα εκμεταλλευθούμε; Θα είμαστε εμείς, όμως, που θα βγούμε κερδισμένοι στο τέλος;

Η εξόρυξη του μαύρου χρυσού, που βρίσκεται στο Αιγαίο, φαίνεται πως ξεκινά. Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας μας, από την οποία –σύμφωνα με τους υπολογισμούς Ελλήνων και ξένων ερευνητών– μπορούν να αντληθούν 300 δισ. ευρώ, όσα περίπου και το χρέος της χώρας, αποφασίστηκε. Η κυβέρνηση προχωρά με γοργό ρυθμό στην ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου που θα ανοίξει τον δρόμο και θα μεταβάλει τις γεωπολιτικές ενεργειακές προτεραιότητες, ιδιαίτερα στην περιοχή μας και οι πρώτοι διαγωνισμοί για ερευνητικές γεωτρήσεις για πετρέλαιο θα πραγματοποιηθούν το 2012. «Από τις έρευνες του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και ξένων ερευνητών, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, έχουν χαρτογραφηθεί 10 περιοχές-χρυσωρυχεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι οποίες μπορούν να δώσουν πάνω από 4 εκατομμύρια βαρέλια «μαύρου χρυσού» και «πράσινου καυσίμου»» δηλώνει σε άρθρο του ο διεθνολόγος και στρατιωτικός αναλυτής, Δρ. Αθανάσιος Δρούγος και συνεχίζει: «Παρά τη φαινομενική ησυχία στον χώρο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η κατάσταση ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει, ενώ δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση θερμού επεισοδίου σε κάποιο μικρονήσι ή νησιωτικό σύμπλεγμα, στο οποίο οι Τούρκοι εκτιμούν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει ευρύτερες επιπτώσεις και σε άλλα κρίσιμα σημεία του τόξου αντιπαράθεσης.

Η αλήθεια είναι πως, αν δεν ήταν σε εξέλιξη οι πρωτοφανείς αραβικοί ξεσηκωμοί και η εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί σε Συρία-Λιβύη, οι Τούρκοι (βάσει πληροφοριών) προετοίμαζαν κάποιες επιθετικού χαρακτήρα κινήσεις νότια της Ρόδου, με κατεύθυνση προς το Καστελλόριζο και τη διευρυμένη εκτασιακά περιοχή του.

Εξελίξεις

Η γειτονική χώρα στρατιωτικά δεν πρόκειται να κάνει τίποτα στον ελλαδικό χώρο μεταξύ Νέστου και Έβρου. Το ίδιο και στην Κύπρο, όπου θα βρεθεί αντιμέτωπη και με ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η περιοχή που γι' αυτούς καθορίζει τις μελλοντικές εξελίξεις είναι αυτή που βρίσκεται μεταξύ Νοτίων Δωδεκανήσων-Κρήτης-Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί θα πρέπει η χώρα μας να εστιάσει το ενδιαφέρον και, παρά τη δεινή οικονομική κρίση και την κάθετη μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων μας, είναι αναγκαίο να μελετήσει σε βάθος τις οποιεσδήποτε επιλογές της Άγκυρας.

Εύκολα και ο πιο «ήσυχος» παρατηρητής, τα τελευταία δύο χρόνια, θα μπορούσε από πλευράς Άγκυρας να σημειώσει τις εξής κινήσεις:

-Έμφαση και ενίσχυση των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Ναυτικού.

-Αυξημένο και εμπεριστατωμένο αριθμό μελετών σε όλες τις σχολές επιτελών των ενόπλων δυνάμεων, με έμφαση την ενεργειακή ασφάλεια.

-Η Άγκυρα πρωτοστατεί στο ΝΑΤΟ, στην προώθηση των θεμάτων που αφορούν τον ρόλο της συμμαχίας στα ενεργειακά.

-Παρά τα λεγόμενα, παραμένει πιστή στις προτάσεις της συμμαχίας για τα επιμέρους προγράμματα αντιπυραυλικής άμυνας.

-Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς, μπήκε αμέσως στον ρόλο-πλαίσιο της επιχείρησης unified protector για τη Λιβύη, με έμφαση στο Ναυτικό, αλλά και την έστω επικαλυπτική (πιο πολύ θεωρητική) εμπλοκή του συμμαχικού στρατηγείου της Σμύρνης.

-Αν και δεν υπάρχει πλέον η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, εντούτοις δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον για τη Γάζα, τον Λίβανο, ενώ πλασάρει το μοντέλο της για την Αίγυπτο και το υπό διαμόρφωση νέο πλαίσιο στον αραβικό κόσμο.

Και κάτι σημαντικό, που εμείς οι Έλληνες δεν του δίνουμε μεγάλη σημασία. Οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να τυγχάνουν της βαθιάς υποστήριξης του Ομπάμα. Παρά τις κάποιες διπλωματικές αποτυχίες τους (γιατί εμπλέκονται σε πολλά), εντούτοις εμφανίζονται σε Αφρική-Μ. Ανατολή κ.λπ. να διεκδικούν ρόλο. Επιδιώκουν να επανεκλέγουν για άλλη μια φορά ως μη μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Αιγαίο

Στα πλαίσια του Ερντογανικού λαϊκισμού εμμένουν στην υποστήριξη κινήσεων που προκαλούν το Ισραήλ, όπως οι στολισμοί για τη Γάζα. Δηλαδή, υποστηρίζουν γνωστές και διαπλεκόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις με βίαιο ιστορικό και προεκτάσεις, όπως η ΙΗΗ (Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Άρωγής, που προσπάθησε να στείλει στη Γάζα τρία πλοία). Σταθερά επικεντρώνονται σε ό,τι αφορά τη χώρα μας σε Αγαθονήσι - Φαρμακονήσι - Καστελλόριζο, ενώ πάγια επιδιώκουν να διχοτομήσουν το Αιγαίο επί του 26ου Μεσημβρινού. Κινούνται βάσει προγράμματος, ενώ για ακόμα μια φορά δίνουν έμφαση σε ελικόπτερα-έρευνα/διάσωση-μικρά σκάφη και αμφισβητήσεις ελληνικών θέσεων.

Η χώρα μας θα πρέπει να είναι έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα. Δυστυχώς, έχουν παραμείνει στατικοί και κάποιες πολιτικές και στρατιωτικές αντιλήψεις σήμερα είναι επιεικώς αναχρονιστικές. Το απαράδεκτο μνημόνιο έχει προκαλέσει υπολογίσιμους «τραυματισμούς» και στους ευρύτερους τομείς της διπλωματίας-ασφάλειας-άμυνας. Επίσης, κάποιοι στρατιωτικοί παραμένουν αδρανείς απέναντι στις διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις. Τα ανώτατα αξιώματα για κάποιους είναι προσωρινά και με ημερομηνία λήξης. Η πατρίδα υπάρχει και πρέπει να υπάρχει... πόσω μάλλον όταν πλέον ο «εχθρός» δεν είναι κάποιες εκατοντάδες στρατιώτες ενός σύγχρονου Ξέρξη, αλλά οι... ιδιωτικές εταιρείες. Προς το παρόν, ΕΛ.ΠΕ., Motor Oil, Energean Oil διεκδικούν την εκμετάλλευση κοιτασμάτων που υπάρχουν σε Ιόνιο και Κρήτη. Ενδιαφέρον έχουν επιδείξει και η νορβηγική Statoil καθώς και η αμερικανική Noble Energy. Όμως, το παιχνίδι, δεν το καθορίζει μόνο η Ελλάδα.

Μαύρος χρυσός... Λευκές επιταγές

Οι πρόσφατες εξεγέρσεις κατά των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής έχουν ήδη επιφέρει αύξηση της τιμής του πετρελαίου και αβεβαιότητα τόσο για την επάρκεια, όσο και για την περαιτέρω αύξηση της τιμής του μαύρου χρυσού στο προσεχές μέλλον. Η περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Παράγει σχεδόν το 40% του πετρελαίου και το 20% του φυσικού αερίου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στις 18 Δεκεμβρίου του 2010, όταν ξεκίνησε η «επανάσταση του γιασεμιού» στην Τυνησία, η τιμή του Brent, που συνιστά σημείο αναφοράς στις διεθνείς τιμές πετρελαίου, άγγιζε τα 92 δολάρια/βαρέλι, αφού προηγουμένως, το τέταρτο τρίμηνο του 2010 είχε ήδη σημειώσει αύξηση κατά 18%, λόγω της ανάκαμψης που παρουσίαζε η παγκόσμια οικονομία. Στις 10 Μαρτίου 2011, όταν ήδη ξεκίνησαν οι εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, το Μπαχρέιν και την Τυνησία, η τιμή του Brent έφθασε τα 115 δολάρια/βαρέλι. Δηλαδή, παρουσίασε μια αύξηση 23 δολαρίων/βαρέλι (ή 25%). Έναν μήνα αργότερα (8 Απριλίου), σημειώθηκε και νέα αύξηση της τάξης των 11,9 δολαρίων (126,9 δολάρια/βαρέλι). Για τα επόμενα τουλάχιστον δύο έως πέντε έτη, αναμένεται ότι οι αυξομειώσεις στην τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα διαμορφώνονται με βάση τη συγκρουσιακή κατάσταση στο εσωτερικό των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Βάσει ερευνητικών μελετών από το geostrategy.gr και τον γεωστρατηγικό αναλυτή, κο Βασίλη Γαννακόπουλο, φαίνεται ξεκάθαρα πως αν μια χώρα που παράγει σημαντικές ποσότητες πετρελαίου εμφανίσει έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας λόγω αναταραχών στο εσωτερικό της, τότε, η τιμή του πετρελαίου θα παρουσιάσει αύξηση, το μέγεθος της οποίας, στην παρούσα φάση, δεν δύναται να προσδιορισθεί. Για παράδειγμα, αν σημειωθούν ταραχές στη Σαουδική Αραβία, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, μετά τη Ρωσία, σε παραγωγή πετρελαίου (περίπου 12 εκατ. βαρέλια/ημέρα), τότε, άσχετα από το αν θα επηρεασθεί η μέση ημερήσια παραγωγή της χώρας, θα πρέπει να αναμένουμε απότομη αύξηση στην τιμή του μαύρου χρυσού. Αν, μάλιστα, οι εσωτερικές εξελίξεις επιφέρουν και μείωση της μέσης ημερήσιας παραγωγής του σαουδαραβικού πετρελαίου, όπως συνέβη στη Λιβύη, τότε, εκτός από τις σημαντικές αυξήσεις, θα παρατηρηθούν και προβλήματα επάρκειας για την κάλυψη των αναγκών. Θα πρέπει να τονισθεί ότι η Σαουδική Αραβία, εκτός από σημαντικά επιβεβαιωμένα κοιτάσματα (260 δισ. βαρέλια), διαθέτει και τη μεγαλύτερη δυνατότητα επιπρόσθετης ημερήσιας παραγωγής μαύρου χρυσού σε παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή, αν προκύψουν προβλήματα επάρκειας πετρελαίου στις διεθνείς αγορές ενέργειας, τότε το Ριάντ έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τη μέση ημερήσια παραγωγή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το φυσικό αέριο.

Ως εκ τούτου, γίνεται ξεκάθαρο πως από τη στιγμή που η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική διαθέτουν συνολικά το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και το 45% των αντίστοιχων αποθεμάτων φυσικού αερίου και όταν μεγάλο ποσοστό αυτών υπάρχει και στο Αιγαίο και στον χώρο ανάμεσα σε Κύπρο και Ισραήλ, οι μελλοντικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή θα επηρεάζουν το επίπεδο ενεργειακής ασφάλειας και θα καθορίζουν ως έναν βαθμό την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη και ως έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη σταθερότητα –οικονομική και πολιτική– των περιοχών που σχετίζονται άμεσα. Δηλαδή, εμάς και... εμάς.

 paraskhnio

 

http://logioshermes.blogspot.com/2012/01/blog-post_3844.html