
Την
τελευταία δεκαετία έγινε εμφανές και στους πιο ανυποψίαστους ότι στόχος
της «δημοκρατικά ενωμένης Ευρώπης» είναι η διάλυση των εθνών-κρατών που
την συνιστούν. Το περίεργο -που δεν κατονομάζεται και συνεπώς δεν
εξηγείται- είναι ότι οι ιστορικοί που υποστηρίζουν θερμά (ως πρόοδο) την
δημιουργία των δημοκρατικών εθνών-κρατών (19ος – 20ος αιώνας)
είναι οι ίδιοι που εξίσου θερμά υποστηρίζουν την διάλυσή τους (πάλι ως
πρόοδο) υπέρ μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης.
