Ετσι χάνουν την ευωδιά τους, την ομορφιά τους. Ολα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάς και η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. (το εγώ του)
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καινούριου, είναι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, συνήθεια, μόνο που η αγάπη δεν είναι συνήθεια, δεν είναι κάτι βαρετό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει το αίσθημα της έκπληξης, του θαυμαστού. Θεωρούν τα πάντα δεδομένα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει την ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.Σχεδιάζουμε πράγματα για το μακρινό μέλλον μακριά από το παρόν. Αλλά η προσοχή που χρειάζεται για να κατανοήσει κανείς βρίσκεται πάντα στο παρόν. Στην προσοχή υπάρχει πάντα μια αίσθηση αμεσότητας. Το να είναι κανείς ξεκάθαρος στις προθέσεις του είναι πολύ επίπονη απασχόληση- η πρόθεση είναι σαν μια φλόγα, που προτρέπει κάποιον ακατάπαυτα να κατανοήσει. Να ‘σαι ξεκάθαρος στις προθέσεις σου και θα δεις, τα πράγματα θα κυλήσουν από μόνα τους.
Αυτός είναι ένας πρόχειρος χάρτης-οδηγός στο μονοπάτι του πολεμιστή-ταξιδιώτη:
* Ν’ αγαπάς σημαίνει να έχεις επίγνωση και θαυμασμό της αιωνιότητας.
*Ολοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Ας κάνουν ό,τι μπορούν για να φαντασιώνονται πως είναι διαφορετικοί, μοναδικοί, τέλειοι.
*Κάθε άνθρωπος διαθέτει, προσωπική δύναμη και ταλέντο. Η προσωπική του δύναμη του τον οδηγεί να συναντήσει την Δύναμη, το ταλέντο του τον υποχρεώνει να το μοιραστεί με το περιβάλλον του. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πότε (χρόνος) να χρησιμοποιεί το ένα και πότε το άλλο.
*Κάθε άνθρωπος διαθέτει μια δυναμική: την ικανότητα να επιλέγει. Για όποιον δεν χρησιμοποιεί αυτή την αρετή, μετατρέπεται σε κατάρα και οι άλλοι επιλέγουν για λογαριασμό του.
*Κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικό του Μύθο-Σκοπό να υλοποιήσει κι αυτός είναι ο λόγος που έρχεται στον κόσμο. Ο Προσωπικός Σκοπός εκδηλώνεται στον ενθουσιασμό, στον θαυμασμό, στην ποιότητα, στην αισθητική και στο πάθος του για όσα κάνει στην καθημερινότητα του.
*Κάθε άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει δύο γλώσσες: την γλώσσα της κοινωνίας και την γλώσσα των οιωνών. Η πρώτη εξυπηρετεί την επικοινωνία με τους άλλους. Η δεύτερη χρησιμοποιείται για να εξηγεί τα μηνύματα από την Δύναμη, τον αληθινό του εαυτό, το ΕΙΝΑΙ.
*Κάθε άνθρωπος οφείλει να αναζητά την απόλαυση, αυτό δηλαδή που δίνει σ’ εκείνον χαρά κι όχι κατ’ ανάγκη και στους άλλους.
*Κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί ζωντανή μέσα του την ιερή φλόγα της τρέλας και να την ελέγχει. Ταυτόχρονα να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος.
*Τα μόνα σφάλματα που θεωρούνται σοβαρά είναι τα εξής: να μην σέβεσαι, να μην είσαι ευγνώμων, να παραλύεις από τον φόβο, να νιώθεις ενοχές, να νομίζεις ότι δεν αξίζεις ό,τι καλό και κακό σου συμβαίνει στην ζωή και να είσαι δειλός.
*Εσύ να διαλέγεις τους εχθρούς σου και το πεδίο της μάχης κι όχι αντίστροφα.
*Να αγαπάς (επίγνωση) τους εχθρούς σου, αλλά να μην κάνεις συμμαχίες μαζί τους και να τους κρατάς μακριά σου. Βρίσκονται στον δρόμο σου για να δοκιμάσουν το σπαθί σου (την Δύναμη σου) και αξίζουν, τουλάχιστον, τον σεβασμό της μάχης.
*Ο,τι κάνεις, σκέφτεσαι, λες, αισθάνεσαι, στο παρόν επηρεάζει το μέλλον σου ως Αιτία και το παρελθόν σου ως Αποτέλεσμα.
*Το παρόν είναι το μέλλον του παρελθόντος σου. Πορεύσου ανάλογα.
@Ηω Αναγνώστου /απόσπασμα από το βιβλίο της “H τέχνη της Επιβίωσης”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου