Η ΓΗΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ & Η ΔΙΑΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ!
■ ANTONY P. MUELLER - 11/18/2020
Πριν από περίπου είκοσι τετρακόσια χρόνια, ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας ήρθε με την ιδέα της οικοδόμησης του κράτους και της κοινωνίας σύμφωνα με ένα περίπλοκο σχέδιο.
Ο Πλάτων ήθελε «σοφούς» (φιλόσοφους) στο τιμόνι της κυβέρνησης, αλλά κατέστησε επίσης σαφές ότι το είδος της κατάστασής του θα χρειαζόταν μια μεταμόρφωση των ανθρώπων. Στη σύγχρονη εποχή, οι υποστηρικτές του παντοδύναμου κράτους θέλουν να αντικαταστήσουν τον φιλόσοφο του Πλάτωνα με τον εμπειρογνώμονα και να δημιουργήσουν τον νέο άνθρωπο μέσω της ευγονικής, που τώρα ονομάζεται υπερ-ανθρωπισμός. Τα Ηνωμένα Έθνη και οι διάφορες υποοργανώσεις του διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό το έργο που έχει φτάσει στο σημερινό του στάδιο στο έργο της Ατζέντας 2030 και της Μεγάλης Επαναφοράς.Ο αγώνας για μια παγκόσμια κυβέρνηση
Η Μεγάλη Επαναφορά δεν προήλθε από το πουθενά. Οι πρώτες σύγχρονες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου θεσμού με κυβερνητική λειτουργία ξεκίνησαν από την κυβέρνηση του Woodrow Wilson, η οποία ενήργησε ως πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1913 έως το 1921. Υπό την έμπνευση του συνταγματάρχη Mandell House , του πρώτου συμβούλου και καλύτερου φίλου του προέδρου, ο Wilson ήθελε να καθιερώστε ένα παγκόσμιο φόρουμ για την περίοδο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, το σχέδιο της αμερικανικής συμμετοχής στο Σύνδεσμο των Εθνών απέτυχε και η προσπάθεια προς τον διεθνισμό και την καθιέρωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης υποχώρησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20.
Μια νέα κίνηση προς τη διαχείριση μιας κοινωνίας σαν έναν οργανισμό, ωστόσο, ήρθε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης . Ο Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ δεν άφησε την κρίση να περάσει χωρίς να προωθήσει την ημερήσια διάταξη με το « New Deal ». Η FDR ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα ειδικά εκτελεστικά προνόμια που ήρθε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντίσταση ήταν σχεδόν μηδενική όταν προχώρησε για να θέσει τα θεμέλια για μια νέα ένωση εθνών, η οποία επρόκειτο να ονομάζεται Ηνωμένα Έθνη .
Υπό την ηγεσία του Στάλιν, του Τσώρτσιλ και του Ρούσβελτ, είκοσι έξι έθνη συμφώνησαν τον Ιανουάριο του 1942 με την πρωτοβουλία ίδρυσης ενός Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ( UNO ), ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 24 Οκτωβρίου 1945. Από την ίδρυσή του, τα Ηνωμένα Έθνη και Τα υποκαταστήματά της, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ( ΠΟΥ ), έχουν προετοιμάσει τις χώρες του κόσμου να συμμορφωθούν με τους στόχους που ανακοινώθηκαν κατά την ίδρυσή του.
Ωστόσο, οι ανεπιτήδευτες δηλώσεις για την προώθηση της «διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας», «ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των εθνών» και εργασίας για «κοινωνική πρόοδο, καλύτερο βιοτικό επίπεδο και ανθρώπινα δικαιώματα» κρύβει την ατζέντα της ίδρυσης μιας παγκόσμιας κυβέρνησης με εκτελεστικές δυνάμεις των οποίων το καθήκον θα να μην προωθούν την ελευθερία και τις ελεύθερες αγορές, αλλά μεγαλύτερο παρεμβατισμό και έλεγχο μέσω πολιτιστικών και επιστημονικών οργανισμών. Αυτό έγινε σαφές με τη δημιουργία του Οργανισμού Εκπαίδευσης, Επιστημονικής και Πολιτιστικής Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών ( UNESCO ) το 1945.
Καλλιγένεια
Μετά την ίδρυση της UNESCO το 1945, ο Άγγλος εξελικτικός βιολόγος, ευγενικός, και κήρυξε τον παγκοσμιοποιητή Julian Huxley (αδελφός του Aldous Huxley, συγγραφέας του Brave New World ) έγινε ο πρώτος σκηνοθέτης του.
Κατά την έναρξη της οργάνωσης, ο Huxley ζήτησε έναν «επιστημονικό παγκόσμιο ανθρωπισμό, παγκόσμιο σε έκταση» (σελ. 8) και ζήτησε να χειριστεί την ανθρώπινη εξέλιξη σε ένα «επιθυμητό» τέλος. Αναφερόμενος στον διαλεκτικό υλισμό ως «την πρώτη ριζοσπαστική απόπειρα μιας εξελικτικής φιλοσοφίας» (σελ. 11), ο διευθυντής της UNESCO θρηνεί ότι η μαρξιστική προσέγγιση στην αλλαγή της κοινωνίας αναγκάστηκε να αποτύχει λόγω της έλλειψης ενός απαραίτητου «βιολογικού συστατικού».
Με αυτές τις ιδέες, ο Julian Huxley ήταν σεβαστή παρέα. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η έκκληση για τη γενετική βελτίωση της ανθρώπινης φυλής μέσω της ευγονικής κερδίζει πολλούς εξέχοντες οπαδούς. Ο John Maynard Keynes, για παράδειγμα, υποστήριξε την προώθηση της ευγονικής και του ελέγχου του πληθυσμού ως ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά ζητήματα και έναν κρίσιμο τομέα έρευνας.
Ο Κέινς δεν ήταν μόνος. Ο κατάλογος των υποστηρικτών αναπαραγωγής της ανθρώπινης φυλής για δική του βελτίωση είναι αρκετά μεγάλος και εντυπωσιακός. Αυτοί οι « φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές » περιλαμβάνουν, μεταξύ πολλών άλλων γνωστών ονομάτων, τους συγγραφείς HG Wells και GB Shaw, τον πρόεδρο των ΗΠΑ Theodore Roosevelt, και τον Βρετανό πρωθυπουργό Winston Churchill, καθώς και τον οικονομολόγο Irving Fisher και τους πρωτοπόρους οικογενειακού προγραμματισμού Margaret Sanger και Ο Bill Gates Sr., πατέρας του Bill Gates, συνιδρυτής της Microsoft και επικεφαλής του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates .
Στην ομιλία του στο ίδρυμα της UNESCO, ο Julian Huxley ήταν αρκετά συγκεκριμένος για τους στόχους και τις μεθόδους αυτού του ιδρύματος. Για να επιτευχθεί η επιθυμητή «εξελικτική πρόοδος» της ανθρωπότητας, το πρώτο βήμα πρέπει να είναι να τονιστεί «η απόλυτη ανάγκη για παγκόσμια πολιτική ενότητα και να εξοικειωθούν όλοι οι λαοί με τις συνέπειες της μεταφοράς πλήρους κυριαρχίας από ξεχωριστά έθνη σε έναν παγκόσμιο οργανισμό».
Επιπλέον, το ίδρυμα πρέπει να εξετάσει την αντιστάθμιση μεταξύ της «σημασίας της ποιότητας έναντι της ποσότητας» (σελ. 14), πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να λάβει υπόψη ότι υπάρχει, «ένα βέλτιστο εύρος μεγέθους για κάθε ανθρώπινο οργανισμό όπως για κάθε τύπο οργανισμός »(σελ. 15). Ο εκπαιδευτικός, επιστημονικός και πολιτιστικός οργανισμός του ΟΗΕ θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην «ενότητα-ποικιλία της τέχνης και του πολιτισμού του κόσμου, καθώς και στην προώθηση μιας ενιαίας δεξαμενής επιστημονικών γνώσεων» (σελ. 17).
Ο Huxley καθιστά σαφές ότι η ανθρώπινη ποικιλομορφία δεν είναι για όλους. Ποικιλία για «αδύναμα, ανόητα και ηθικά μειονεκτήματα… δεν μπορεί παρά να είναι κακό» και επειδή «ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού δεν είναι ικανό να επωφεληθεί από την τριτοβάθμια εκπαίδευση» και επίσης «ένα σημαντικό ποσοστό νεαρών ανδρών» πάσχουν από «σωματική αδυναμία ή ψυχική αστάθεια »και« αυτοί οι λόγοι είναι γενετικής προέλευσης »(σελ. 20), αυτές οι ομάδες πρέπει να αποκλειστούν από τις προσπάθειες προόδου της ανθρώπινης προόδου.
Στον λόγο του , ο Huxley διάγνωση ότι κατά τη στιγμή της γραφής του το «έμμεσο αποτέλεσμα του πολιτισμού» είναι μάλλον «δυσγενικό αντί για ευγενικό» και ότι «σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πιθανό ότι το νεκρό βάρος της γενετικής ηλιθιότητας, σωματικής αδυναμίας, ψυχικής αστάθειας , και η εμφάνιση της νόσου, που υπάρχει ήδη στο ανθρώπινο είδος, θα αποδειχθεί πολύ μεγάλο βάρος για να επιτευχθεί πραγματική πρόοδος »(σελ. 21). Σε τελική ανάλυση, είναι «απαραίτητο τα ευγονικά να ενταχθούν εντελώς στα όρια της επιστήμης, διότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον το πρόβλημα της βελτίωσης της μέσης ποιότητας των ανθρώπων είναι πιθανό να γίνει επείγον. και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εφαρμογή των ευρημάτων μιας πραγματικά επιστημονικής ευγονικής »(σελ. 37–38).
Χρήση της Κλιματικής Απειλής
Το επόμενο αποφασιστικό βήμα προς τον παγκόσμιο οικονομικό μετασχηματισμό έγινε με την πρώτη έκθεση του Ομίλου της Ρώμης . Το 1968, ο Σύλλογος της Ρώμης εγκαινιάστηκε στο κτήμα Rockefeller Bellagio στην Ιταλία. Η πρώτη του έκθεση δημοσιεύθηκε το 1972 με τον τίτλο « Τα όρια στην ανάπτυξη ».
Ο ομότιμος πρόεδρος του συλλόγου της Ρώμης, ο Alexander King και ο γραμματέας του συλλόγου, στρατηγός Bertrand Schneider, ενημερώνουν στην έκθεσή τους για το Συμβούλιο του συλλόγου της Ρώμης ότι όταν τα μέλη του συλλόγου αναζητούσαν έναν νέο εχθρό , ανέφεραν τη ρύπανση, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την έλλειψη νερού και την πείνα ως τα πιο κατάλληλα στοιχεία που πρέπει να κατηγορηθούν για την ανθρωπότητα, με την έννοια ότι η ίδια η ανθρωπότητα πρέπει να μειωθεί για να διατηρήσει υπό έλεγχο αυτές τις απειλές.
Από τη δεκαετία του 1990, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αναλάβει αρκετές ολοκληρωμένες πρωτοβουλίες για ένα παγκόσμιο σύστημα ελέγχου με την Ατζέντα 2021 και την Ατζέντα 2030. Η Ατζέντα του 2030 εγκρίθηκε από όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών το 2015. Ξεκίνησε το προσχέδιο για την παγκόσμια αλλαγή με έκκληση για επίτευξη δεκαεπτά στόχων αειφόρου ανάπτυξης ( SDGs ). Η βασική ιδέα είναι η «αειφόρος ανάπτυξη» που περιλαμβάνει τον έλεγχο του πληθυσμού ως ένα κρίσιμο μέσο.
Η σωτηρία της γης έχει γίνει το σύνθημα των πολεμιστών της πράσινης πολιτικής. Από τη δεκαετία του 1970, το σενάριο τρόμου της υπερθέρμανσης του πλανήτη ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια τους για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή και τελικά να κυβερνήσουν τη δημόσια συζήτηση. Εν τω μεταξύ, αυτές οι αντικαπιταλιστικές ομάδες έχουν αποκτήσει κυρίαρχη επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα εκπαιδευτικά και δικαστικά συστήματα και έχουν γίνει σημαντικοί παράγοντες στην πολιτική αρένα.
Σε πολλές χώρες, ιδίως στην Ευρώπη, τα λεγόμενα « πράσινα κόμματα» έχουν γίνει καθοριστικός παράγοντας στο πολιτικό σύστημα. Πολλοί από τους εκπροσώπους είναι αρκετά ανοιχτοί στα αιτήματά τους να κάνουν την κοινωνία και την οικονομία συμβατή με υψηλά οικολογικά πρότυπα που απαιτούν μια βαθιά επαναφορά του παρόντος συστήματος.
Το 1945, ο Huxley (σελ. 21) σημείωσε ότι είναι πολύ νωρίς για να προταθεί εντελώς ένα ευγενικό πρόγραμμα ερήμωσης, αλλά συμβούλεψε ότι θα είναι σημαντικό για τον οργανισμό «να δει ότι το ευγενικό πρόβλημα εξετάζεται με τη μεγαλύτερη προσοχή και ότι το κοινό το μυαλό είναι ενημερωμένο για τα ζητήματα που διακυβεύονται, τόσο πολύ που τώρα είναι αδιανόητο μπορεί τουλάχιστον να γίνει κατανοητό. "
Η προσοχή του Huxley δεν είναι πλέον απαραίτητη. Εν τω μεταξύ, τα υποκαταστήματα των Ηνωμένων Εθνών έχουν αποκτήσει ένα τέτοιο επίπεδο εξουσίας που ακόμη και αρχικά δευτερεύοντες οργανισμοί του ΟΗΕ, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ( ΠΟΥ ), είχαν τη δυνατότητα να διατάξουν μεμονωμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να υπακούσουν στις εντολές τους. Ο ΠΟΥ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ( ΔΝΤ ) - των οποίων η προϋπόθεση για τα δάνεια έχει αλλάξει από δημοσιονομικό περιορισμό σε βαθμό στον οποίο μια χώρα ακολουθεί τους κανόνες που θέτει ο ΠΟΥ - έχουν γίνει το ανώτατο παράλληλο έργο για τη δημιουργία της νέας παγκόσμιας τάξης.
Όπως επεσήμανε ο Julian Huxley στη συζήτηση του το 1945, είναι καθήκον των Ηνωμένων Εθνών να καταργήσουν την οικονομική ελευθερία, διότι «τα laisser-faire και τα καπιταλιστικά οικονομικά συστήματα» «δημιούργησαν μεγάλη ασχήμια» (σελ. 38) . Ήρθε η ώρα να εργαστούμε για την ανάδειξη «ενός ενιαίου παγκόσμιου πολιτισμού» (σελ. 61). Αυτό πρέπει να γίνει με τη ρητή βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των εκπαιδευτικών συστημάτων.
συμπέρασμα
Με την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών και των υποοργανισμών του, η προσπάθεια για την προώθηση των προγραμμάτων ευγονικής και υπερανθρωπισμού έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Μαζί με τις δραστηριότητες του Club της Ρώμης, έχουν το στάδιο να ξεκινήσουν την υπέροχη επαναφορά που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή. Με την έκφραση μιας πανδημίας, ο στόχος του ολοκληρωμένου κυβερνητικού ελέγχου της οικονομίας και της κοινωνίας έχει κάνει ένα άλλο άλμα προς τη μεταμόρφωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Η ελευθερία αντιμετωπίζει έναν νέο εχθρό. Η τυραννία βρίσκεται κάτω από τη μεταμφίεση του κανόνα των εμπειρογνωμόνων και της καλοπροαίρετης δικτατορίας. Οι νέοι ηγέτες δεν δικαιολογούν το δικαίωμά τους στην κυριαρχία λόγω της θεϊκής πρόνοιας, αλλά τώρα διεκδικούν το δικαίωμα να κυβερνούν τους ανθρώπους στο όνομα της καθολικής υγείας και ασφάλειας βάσει τεκμηριωμένων επιστημονικών στοιχείων.
Ο Δρ Antony P. Mueller είναι Γερμανός καθηγητής οικονομικών που διδάσκει σήμερα στη Βραζιλία.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ GOOGLE
ΠΗΓΗ: https://mises.org
-----------====================----------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου